riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Witam.
Wczoraj po pracy postanowiłem się przejechać i dojechałem na tzw. Przystań w lasach Panewnickich. Ale to nie istotne, na miejscu spotkałem parkę, on na Yamaha R1, ona na Suzuki GSR 600. Rzut oka na parkę i przywitanie. W głowie odrobina zazdrości za GSR bo taka mi się marzy. Zauważyłem kaski NAXA, myślę sobie że chyba brakło im już kasy kupując motocykle za grubo ponad 15tyś + kombinezony :) No ale to nadal nie istotne. Parka zbiera się do odjazdu a laska zaczyna ruszać jak ja, gdy pierwszy raz wsiadłem na motorynkę. Znacie ten obrazek, gdy ktoś puszcza powoli sprzęgło przez kilka sekund czekając aż motocykl ruszy ? Gdy motocykl zaczął kołować dziewczyna zaczyna przebierać nogami i biec jak dziecko na chodziku, po pierwszej próbie i przejściu metra chłopak/mąż dodaje jej otuchy rzucając "śmiało". Druga próba zakończona już powodzeniem. Najpierw wywołało to mój uśmiech w stronę dziewczyny, gdy na mnie zerknęła ale po chwili nie wiedziałem czy parsknąć śmiechem czy tylko kręcić głową. Jeżeli nie umie stanowczo ruszyć to jak ona zachowa się podczas jakieś podbramkowej sytuacji, gdy będzie musiała wykorzystać wszystkie swoje moce żeby nie wbić się w jakiś samochód wymuszający jej pierwszeństwo lub jak pokonuje ostrzejsze zakręty. Ciekaw jestem kto jej wybrał ten prawie 100 konny motocykl na pierwszy sprzęt. Jeżeli chłopak/mąż to dał jej potencjalne narzędzie samobójstwa. Jeżeli ona się uparła na niego to też popisała się brakiem wyobraźni i zdrowego rozsądku. Jeżeli nawet się nie zabije to tylko kwestia czasu, gdy rozbije lub przynajmniej porysuje ją kiedy nie utrzyma równowagi podczas zawracania lub innego manewru przy małej prędkości.